Adviseurs projectsubsidies

Mohamed Aadroun is als regisseur verbonden aan het Amsterdams Andalusisch Orkest. Hij ontwikkelt voor deze organisatie de theatervoorstellingen en was als regisseur betrokken bij de voorstellingen ‘Levant’ en ‘Ma Kuntu Adri | Ik Had Het Niet Geweten’. Aadroun behaalde in 2006 zijn master Business Administration and Management. Hij werkte van 2009 tot en met 2011 op het ministerie van Economische Zaken. Vanaf 2011 is Mohamed Aadroun docent Bedrijfskunde aan de Hogeschool van Amsterdam.

Mina Abouzahra is ontwerper en meubelmaker, gespecialiseerd in Marokkaans ambacht. In 2013 richtte ze haar ontwerpstudio op. Sindsdien reist ze regelmatig tussen Marokko en Nederland, om nieuwe inzichten te verwerven in haar design en in haar ontwerppraktijk.

Petra Ardai is sinds 1992 artistiek leider, regisseur, speler/moderator en schrijver bij TG SPACE. Deze organisatie maakt multidisciplinair documentair theater en installaties, doorgaans in de openbare ruimte. TG SPACE heeft sinds de oprichting meer dan 30 voorstellingen geproduceerd in samenwerking met onder andere Theater Frascati, Brakke Grond, Tolhuistuin, Bellevue, Over het IJ Festival, De Parade, Rotterdamse Schouwburg, MAASTD, Festival Oerol, Kaaitheater Brussel en Sziget Festival.

(1965) volgde een opleiding tot theaterdocent en studeerde theaterwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Zij is actief als dramaturg, beleidsadviseur, conceptontwikkelaar, artistiek coördinator en docent voor veel verschillende kunstinstellingen en theatermakers. Haar loopbaan begon bij Hogeschool voor de Kunsten ArtEZ en liep o.a. via het Muziektheater Amsterdam, RoTheater Rotterdam, Toneelhuis Antwerpen, Toneelgroep Amsterdam en De Utrechtse Spelen. De afgelopen twee jaar was zij Secretaris Theater bij het Fonds Podiumkunsten.

Dewi Bekker is in 2013 afgestudeerd aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag op de afdeling mode en textiel. Haar kunstenaarspraktijk beweegt zicht rondom de maakbaarheid van visuele identiteit, het alter ego en de representatie daarvan. Ze onderzoekt dit in kleurrijke totaalinstallaties waarin materiaal en sculptuur in relatie tot het menselijk lichaam centraal staan. Daarnaast maakt ze onderdeel uit van het collectief Das Leben am Haverkamp waarmee ze in 2017 de Dutch Design Award in de categorie mode won. Dewi Bekker haar individuele werk en collectieve werk is o.a. te zien geweest in Centraal Museum Utrecht, Zeeuws Museum, Amsterdam Fashion Week, Le Signe – Centre National du Graphisme (FR) en Bureau Europa.

Christine van den Bergh werkt sinds 2002 freelance als curator en ontwikkelt tentoonstellingsconcepten die in binnen- en buitenland worden gerealiseerd. In 2014 richtte zij Stichting Bradwolff Projects op, een experimenteel platform voor hedendaagse kunst, met een tentoonstellingsruimte in Amsterdam-Oost. Als artistiek directeur ontwikkelt ze in nauwe samenwerking met kunstenaars, gastcuratoren, diverse kunstinstellingen en onderzoeksinstituten hedendaagse kunstprojecten gericht op artistiek onderzoek. Naast curator en artistiek directeur werkt Van den Bergh ook als zelfstandig adviseur voor kunstenaars met betrekking tot positionering en profilering. Sinds 2014 maakt ze deel uit van de mentorgroep van Cultuur en Ondernemen. Ze werkte samen met Art Affairs, CBK Zuidoost, Stedelijk Museum en is ze betrokken bij het BijlmAIRprogramma. Langere projecten lopen met onderzoekspartners als de Universiteit van Amsterdam en de Gerrit Rietveld Academie.

Diana Blok (1952) is een autodidactische kunstenaar uit Uruguay, vestigde zich in 1974 in Amsterdam. Hier ontwikkelde ze haar praktijk in fotografie en film. Als meertalige diaspora-kunstenaar onderzoekt zij in haar werk de onderwerpen identiteit, geslacht, feminisme, seksuele diversiteit en cultuur met een poëtische en confronterende beeldtaal. Door geënsceneerde fotografie, portretten en film beweegt haar meest recente project van foto's naar het bewegende beeld in de vorm van een interactieve media-installatie. Haar ‘gender fluid’ werk is onlangs geëvolueerd naar een interactieve video-installatie ‘Gender Monologues’, ontwikkeld in samenwerking met interactieve media-ontwerper Pawel Pokutycki; tot nu toe tentoongesteld in Rio de Janeiro, Brasilia en Paramaribo (2016-2018). Naast haar carrière als fotografe gaf ze les aan de fotografie-afdeling van de KABK, gaf ze workshops, lezingen en masterclasses in Europa en in het buitenland. Momenteel is ze gastdocent in de Masters of Photography aan de Universidad Politecnica de Valencia.

(Seoul, 1967) Tessa Boerman is documentairemaker, film- en debat programmeur, adviseur en moderator. Zij studeerde in 1993 af aan de Nederlandse Film en Televisie Academie in de richting Documentaire regie. Na haar studie behaalde zij haar propedeuse Film en Televisie Wetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, maar brak de studie af om bij de VPRO te gaan werken. Zij werkt als onafhankelijke regisseur en zelfstandig ondernemer en combineert haar makerschap met pleitbezorging voor een sterke publieke (cultuur)sector, autonomie van makers en een inclusieve diversiteit.

Ivo Bol studeerde sonologie en elektronische muziek aan het Conservatorium van Den Haag. Hij werkt sindsdien als componist, live performer, geluidskunstenaar en curator. Sinds 2008 is hij onderdeel van het record label Kazemat en curator voor OT301. Vanaf 2012 is Bol een van de tien componisten die samen het collectief Monoták vormen. Zij werken samen aan nieuwe muziek en treden in wisselende samenstelling op. Ivo Bol geeft ook workshops over computermuziek, compositie, sound design en elektronische muziek performances.

is na het voltooien van de studies psychologie en rechten tóch voltijds muzikant geworden. Hij is een veelzijdige contrabassist met ruime ervaring in jazz, klassiek, wereldmuziek, muziek voor theater, dans en film. Bovendien zingt hij regelmatig als lage bas, in klassieke koren, maar ook achtergrondzang in bandjes en in het theater. Met een Finse moeder, een verblijf van zes jaar op Sicilië en veel muzikale ervaringen in het buitenland, voelt hij zich als een vis in het water in de internationale en gemêleerde Amsterdamse muziekscene.

Marley Braaf is een jonge danser, dansdocent en choreograaf uit Amsterdam. Hij studeerde in 2018 af van de dansopleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (Academie voor Theater en Dans) en behaalde een bachelor in Mediastudies aan de Universiteit van Amsterdam. Sindsdien houdt hij zich bezig met lesgeven en het maken van dans- en theatervoorstellingen. Hij is als freelancer onder andere verbonden aan Theater De Meervaart, de educatieafdeling van Het Nationale Ballet, Theater de Krakeling, Aslan Muziekcentrum en de Academie voor Theater en Dans. Hij richt zich in zijn werk vooral op transculturaliteit en talentontwikkeling van jongeren. Ook werkt hij als artistiek coördinator op de educatieafdeling van ICK Amsterdam.

Sinds 2019 speelt hij ook bij het nieuwe gezelschap Theatergroep KODAM.  

Barbara Bredero leerde het regisseren op de set. Na haar studie Theater, Film/Televisiewetenschappen werd ze productiehulpje, van productiehulpje werd ze opnameleider, en van opnameleider regieassistente. Daarna begon ze zelf met regisseren van onder andere televisieseries als Meiden van De Wit, Westenwind, Floor Faber en Het klokhuis. Ze was creative director van de dagelijkse tv-serie VRIJland en in Suriname regisseerde ze de Nederlandse-Surinaamse tv-serie Sammy Paramaribo. Haar eerst korte film Liefs uit de Linnaeusstraat, ter nagedachtenis aan Theo van Gogh, verscheen in 2005 en in 2008 volgt haar speelfilmdebuut met jeugdfilm Morrison krijgt een zusje. Bredero initieerde en regisseerde daarna de zeer succesvolle films in de Mees Kees-reeks, Dikkertje Dap en recent haar meest persoonlijke film Taal is zeg maar echt mijn ding. Naast regiewerk was Barbara bestuurslid van de Dutch Directors Guild en jurymember in Cairo International Filmfestival en heeft momenteel zitting in de adviesraad van CineKid en in het bestuur van de Dutch Academy For Film.

Cynthia Chua (1996) is een DJ, producer en multi-instrumentalist onder de artiestennaam XTCYN. Op 16-jarige leeftijd werd ze aangenomen op het Conservatorium van Amsterdam waar ze de opleiding Docent Muziek afrondde. Als artiest heeft ze op veel bekende plekken mogen spelen waaronder Mysteryland, Melkweg, Nationale Opera, en Carré. Hoewel ze haar carrière als klassiek violiste en pianiste begon, speelt ze daarnaast pop, jazz, en dancemuziek als multi-instrumentalist, waaronder viool, piano en synths, drums en percussie, zang, gitaar, basgitaar, en saxofoon. Ze heeft in verschillende orkesten gespeeld als violiste, altvioliste en contrabassiste en toerde daarmee door Europa. Ook is Cynthia actief in het onderwijs waar ze lessen, workshops en lezingen verzorgt. Momenteel is Cynthia docent op het conservatorium van Amsterdam en op de KSH in Hoofddorp. Cynthia is medeoprichter van stichting GIG Haarlemmermeer, een jongerenstichting die elk jaar het talent van kunstzinnige jongeren ontplooit om hen vervolgens met dit ontplooide talent een steentje te laten bijdragen aan lokale goede doelen.

(1978) is freelance curator van ambitieuze langetermijnkunstprojecten op bijzondere locaties. Sinds 2012 is ze als curator betrokken bij Kunst in het Stationsgebied, een meerjarenprogramma (2012-2022) dat hedendaagse kunst koppelt aan het stationsgebied Utrecht. Met o.a. de spraakmakende manifestatie Call of the Mall in Hoog Catharijne (2013) en Public Works (2016) rond het Centraal Station. Tevens is ze sinds 2014 curator van het Department of Search, een langdurig kunstprogramma in de publieke ruimte op het Utrecht Science Park waarin kunstenaars en wetenschappers samenwerken, met o.a. de tentoonstelling Zero Footprint Campus (2017). Als projectleider en adviseur was ze betrokken bij Beyond Leidsche Rijn en Land art Contemporary Drenthe.

is programma curator bij de Waag. Hij is verantwoordelijk voor veel projecten waarbij kunst, wetenschap en technologie met elkaar in aanraking komen, soms schurend, soms in synergie. Hij initieerde het Open Wet Lab waar kunstenaars, ontwerpers, wetenschappers en het publiek kunnen werken met biotechnologie, omdat dat een technologie is die veel invloed heeft op ons dagelijks leven zonder heel bekend of toegankelijk te zijn. Voor de Waag werkt hij aan meerdere door de EU ondersteunde projecten zoals Future Emerging Art & Technology en Trust Me, I’m an Artist. Hij werkte eerder bij Melkweg en de Balie, was een aantal jaar adviseur bij Dasarts en bij de Mondriaan Stichting. Hij is mede initiator van wat nu bekend is als de Bio Art & Design Award en is (co)curator van verschillende tentoonstellingen in binnen- en buitenland.

(1972, Amsterdam), beeldend kunstenaar, filmmaker en documentair fotograaf, volgde de opleiding Fotografische Vormgeving aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag (1990-94). Deelnemend aan de Joop Swart Masterclass (World Press Photo 2003), start ze in 2005 tijdens een artist-in-residence in Atelier Holsboer aan de Cité Internationale des Arts te Parijs, een langlopend documentair- en multimedia-project ‘I Am- Paradox Identity’, vervaardigd in nauwe samenwerking met jonge Moslimvrouwen in de banlieues van Parijs. In 2010 realiseert ze de fotografie opdracht Document Nederland van het Rijksmuseum en het NRC Handelsblad, ‘Zjeitu’: Een portret van de Nederlands Antilliaanse eilanden – Curaçao en Bonaire en diens bewoners, aan de vooravond van de autonome status op 10-10-2010. Frech behaalde in 2013 aan de University of Art and Design, HEAD-Genève te Zwitserland, haar Master of Fine Arts & Contemporary Artistic Practices, Work. Master – major Visual Arts. In 2016 verblijft ze drie maanden in Beiroet als artist-in-residence bij Ashkal Alwan – The Lebanese Association for Plastic Arts.

Julia Geerlings (1985) is curator en schrijver. Ze studeerde moderne en hedendaagse kunstgeschiedenis aan de Vrije Universiteit Amsterdam en aan de Freie Universität Berlin. Geerlings schrijft regelmatig voor kunstbladen als MetropolisM, Tubelight, Museumtijdschrift en Frieze. Ze werkte tevens aan publicaties voor de Rijksakademie van Beeldende Kunsten en Kunsthuis SYB. Als curator is ze gespecialiseerd in het presenteren van hedendaagse kunst op niet alledaagse locaties. Zo heeft ze voor Kunstfort bij Vijfhuizen, de Oude Kerk in Amsterdam, kunstinitiatief -1 in Parijs en de Amsterdamse Thomaskerk artistieke programma’s samengesteld. Momenteel is Geerlings werkzaam als gastcurator bij de Oude Kerk, gastdocent bij de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, adviseur Ontwikkeling- en Onderzoeksubsidies bij CBK Rotterdam en is ze curator-in-residence aan het International Studio & Curatorial Program in New York.

May Heek (1984) begeeft zich met haar werk op het raakvlak van fotografie, print, video, design en installatie. Heek onderzoekt het spanningsveld tussen het werkelijke en het kunstmatige. Daarvoor maakt zij onder andere gebruik van de reflecterende kwaliteit van pigmenten, oppervlaktestructuren en digitale beeldbronnen. In 2015 behaalde Heek haar Master Fine Art Media aan de Slade School of Fine Art in Londen (UCL). Daarvoor volgde zij een bachelor fine art aan ArtEZ in Arnhem en was zij een van de deelnemers aan Photo Global, een eenjarig fotografieprogramma van de School of Visual Arts in New York. Haar werk werd onder meer tentoongesteld in het Gemeentemuseum Den Haag, Unseen Photo Fair, ING House, Londonewcastle Project Space, Site Sweden, Unfair Amsterdam, Nieuw Dakota en het Museum voor Moderne Kunst Arnhem.

Jaimie van Hek staat bekend om haar energieke multi-instrumentalistische optredens in het popcircuit. Na haar studie aan het Conservatorium van Amsterdam, ging ze al snel op toer met de Amsterdamse band Voicst. Als toetsenist speelde ze vele shows in binnen- en buitenland. Toch grijpt Jaimie vooral naar de basgitaar bij artiesten als Leona Phillippo, Cirque Valentin en Marcel Singor (Kayak). Naast festivals en podia, toert Jaimie ook diverse jaren langs de Nederlandse theaters met Leonie Meijer en Eddy Zoëy, maar op dit moment is zij vooral actief als bassist bij Jasper Erkens (BE), Sue The Night en Shishani & Miss Catharsis en speelt zij veelzijdig toetsen bij elektropop duo Phrame. Naast haar carrière als uitvoerend musicus, is zij veelzijdig actief in het muziekonderwijs. Zo staat zij aan het roer bij de Dutch School Of Popular Music als Hoofd Onderwijsontwikkeling en is ze daarnaast actief als docent en bandcoach bij diverse instellingen als het Conservatorium van Amsterdam, ROC Pact Amsterdam, Stichting Popsport, Muziekschool Amsterdam en Pop in Limburg en medeontwikkelaar van de Hubtower die zij o.a. inzet op basisscholen, middelbare scholen en muziekprojecten door het hele land.

Denise Jannah (1956) is vocaliste, zangpedagoge, componiste, tekstschrijfster, actrice, vocal- en inspirational coach. In 1979 heeft ze haar basisdoctoraal aan de juridische faculteit van de Universiteit Utrecht behaald en in 1992 haar diploma docerend en uitvoerend musicus. Als vocalist heeft is ze reeds ruim 30 jaar actief in verschillende stijlen, hoewel meest bekend vanuit de jazzhoek. Ze is leidster van het Denise Jannah Quartet, eveneens in duo en ruim 14 jaren opererend met gitarist Wolf Martini. Van 1993-1996 was ze docente jazz zang op de afdeling Wereldmuziek van het Rotterdams Conservatorium. Ze is onder meer bekend vanwege de vele nationale en internationale jazz- muziekfestivals waaronder het North Sea Jazz Festival. Haar meest recente werk ‘’ELLA!’’ over het leven en muziek van Ella Fritzgerald is haar laatste solo album en was tevens te zien tijdens 67 voorstellingen.

Sander Janssens (1986) is theaterjournalist bij het NRC en Theaterkrant. Als freelance-journalist schrijft hij ook geregeld voor onder andere vakblad Theatermaker en theatermagazine Scènes. Sinds 2017 zit hij in de Nederlandse Toneeljury. Van 2015 tot 2019 schreef hij over theater voor Het Parool. Hij studeerde in 2011 af aan de bacheloropleiding Writing for Performance aan de HKU.

Ronald Keizer is oprichter en mede-eigenaar van BLiP Agency. Daarbinnen werkt hij samen met verschillende partners (labels, publicists, subagents en sync-bureaus) aan de internationale carrières van o.a Altın Gün, YĪN YĪN , The Mauskovic Dance Band en CUT_. Eerder was hij manager van Jungle by Night en Gallowstreet. Naast zijn werk als manager was Keizer onder meer programmeur en producent van het Wicked Jazz Sounds Festival, mede-oprichter van United Independent Music Agencies, mede-initiator van Liefde Voor Muziek en oprichter en artistiek directeur B-oost Festival. Ook maakte hij deel uit van de raad van advies van Super Sonic Jazz en was hij bestuurslid van Music Managers Forum.

is adviseur, fondsenwerver, pr-medewerker en auteur in kunst en cultuur, met als specialisaties dans en cultuurparticipatie. Haar bijzondere interessegebieden zijn werelddans, inclusiedans, community arts en wereldmuziek. Na een opleiding tot docent beeldende kunst heeft zij zich als projectleider op diverse terreinen van kunst en cultuur ingezet. Jolanda schrijft onder andere voor Dans Magazine en werkte bij Festival Springdance, Wereldculturencentrum RASA, Dansserver, LCA en Kunstfactor, waar zij voorstellingen en festivals programmeerde, en expertmeetings en publicaties verzorgde. Zij schreef het boek ‘Utrera del Norte’ over 25 jaar flamenco in Utrecht en samen met Joop Oonk ‘Unload to Upload’ over inclusiedans. Zij had zitting in verschillende gemeentelijke culturele adviescommissies in Utrecht, Rotterdam en Tilburg en is lid van de commissie amateurkunst bij Cultuurschakel in Den Haag. Momenteel is zij projectleider bij Indiaas koor Zangam in Den Haag en zakelijk leider bij Beeldend Danstheater Telder in Arnhem.

Takako Kondo is promovenda aan de Universiteit Leiden, en international collaborative researcher aan het International Research Center for Japanese Studies (Nichibunken), Kyoto, Japan. Haar onderzoek, Art beyond Japan: Contemporary Art in the Politics of Translation, is een theoretische analyse van de kennisproductie met betrekking tot hedendaagse kunst uit Japan vanaf de 1950s. Zij is tevens de eigenaar van Bureau Takako Kondo, een cultureel intermediair bureau op het gebied van kunst, taal en wetenschap omtrent Japan. Kondo studeerde toegepaste kunst aan de Tokyo University of the Arts, en heeft een MFA. Ook studeerde zij in Kunstgeschiedenis (Drs.) en Kunstwetenschappen (MA, cum laude) af aan de Universiteit van Amsterdam.

Jeroen Kramer (1975) studeerde in 1998 cum laude af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag met het project Patchwork Architecture. Hij ontving diverse beurzen voor onderzoek naar de overlap en de verschillen tussen beeldende kunst, vormgeving en architectuur. Kramer werkt zowel in opdracht als autonoom. In 2008 was zijn werk City Dust onderdeel van de Architectuur Biënnale in Venetië. Met zijn recente project Meltdown Models exploreert Kramer mogelijke scenario’s voor ‘post-apocalyptische’ landschappen, stedenbouw en architectuur. Sinds 2013 is hij als hoofddocent verantwoordelijk voor het curriculum van de afdeling Design Lab van de Gerrit Rietveld Academie. Naast zijn ontwerp- en onderwijswerkzaamheden wordt Kramer regelmatig gevraagd om als onafhankelijk adviseur, vormgever of commissielid presentaties te verzorgen of advies uit te brengen.

Rob de Kuiper (1959) is actief als regisseur, acteur en docent. Hij volgde zijn opleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Tussen 2000 en 2011 was hij vaste docent, coach en regisseur bij het festival Hollandse Nieuwe van het MC Theater. Sinds 2006 is hij artistiek leider en regisseur van het theatergezelschap Lange Mannen. Vanaf datzelfde jaar regisseerde hij ook verschillende muziektheaterproducties voor onder andere Via Rudoplhi, MC, Mojo en Max Tak Producties. Van 1997 tot 2002 was hij commissielid bij het Fonds Podiumkunsten en adviseur bij het Fonds voor de Letteren.

Michael Klier, geboren in Berlijn is muziekcoach, altviolist en workshopleider. Hij maakt muziek met groepen en leert ze samen musiceren, componeren en improviseren. Dit levert naast veel positieve energie ook nieuwe inzichten op over effectieve manieren van samenwerken. Bij de omroeporkesten en bij het Koninklijk Concertgebouworkest werkte hij als manager en coördinator educatie. Daarvoor was hij lid van diverse ensembles en orkesten in België, Duitsland en Nederland. Radio- en televisieopnames maakte hij met bijvoorbeeld Musica Antiqua Köln, Ensemble Modern Frankfurt, het Willem Breuker Kollektief en het Metropole Orkest.

Katrijn Kuypers studeerde Muziekwetenschap aan de Universiteit Utrecht en ontwikkelde zich tot kenner van het Nederlandse koorleven. Voor De Concertzender Nederland maakte zij radioprogramma's over koren, blaasorkesten en andere (amateur)muziek. Voor stichting ZIMIHC werkte zij als muziekconsulent en cultuurcoördinator in de provincie Utrecht. Tegenwoordig is zij huismeester in de Utrechtse Pieterskerk en ambtelijk secretaris van het Provinciaal Utrechts Genootschap. Als zelfstandig ondernemer begeleid ze culturele projecten en werft daarvoor ook fondsen. In haar vrije tijd is Kuypers programmeur voor de kamerkoor-serie in de Pieterskerk, bestuurslid van de Vrienden van het Gregoriaans en vanuit haar belangstelling voor geschiedenis produceert zij historisch verantwoorde stripboeken voor stichting De Inktpot.   

(1989) is performer, maker en consultant. Als vocalist/songwriter is hij verbonden aan projecten Mushroom Mosis en PaPa GoNi, hiernaast is hij mede-oprichter en bestuurslid van CLOUD/Danslab, een platform voor onderzoek naar beweging en performance. Hij doet momenteel onderzoek naar bewegingsesthetiek uit West-Afrika en rituelen uit de Afrikaanse diaspora in het Caribisch gebied en Brazilië. In zijn werk als consultant houdt hij zich vooral bezig met diversiteit, het makersklimaat, talentontwikkeling en community building. Sinds 2018 is Damani projectleider voor community arts bij het Laaktheater in Den Haag.

Marije Ligthart (1988) werkte na haar studies literatuurwetenschappen en politicologie aan de Universiteit van Amsterdam vijf jaar lang als programmamaker voor De Balie waar ze verschillende programma’s, series en festivals ontwikkelde. Daarnaast werkte ze in 2015 en 2016 als programmacoördinator en projectleider aan het forum ‘Re:Creating Europe’. Voor dit forum werkte ze samen met verschillende partners zoals DutchCulture, Het Stedelijk Museum, De Rijksakademie, Het Concertgebouw en Toneelgroep Amsterdam. In 2019 is ze directeur bij Brainwash Festival. Als freelance programmamaker werkt ze nu voor verschillende organisaties waaronder filmfestival Movies that Matter.

Ingrid Lochem (1948) bracht haar jeugd door op Curaçao en woont sinds haar vijftiende in Nederland. Ze werkte als uitvoerend producent voor Belbo Film Productions. Ze was hier betrokken bij de productie van zowel documentaires als drama. Ze was uitvoerend producent van producties als: De Bezetting (NOS), Achter Slot en Grendel (NCRV), In de Ban van de Revolutie (NOS), De Legende van de Bokkenrijders (KRO) en Vincent & Theo. Na een verblijf van tien jaar op Curaçao (1996-2006) werkte ze voor AT5 en was ze betrokken bij de productie van documentaires van Ida Does over Anton de Kom en Derek Walcott.

Herman van den Muijsenberg werkt als programmamaker, adviseur en projectleider met beeldende- en podiumkunsten. In zijn eigen kunstpraktijk ontwikkelt Herman experimentele composities en geluidssculpturen. Hij studeerde Algemene Cultuurwetenschappen aan de Radboud Universiteit Nijmegen en New Media & Digital Culture aan de Universiteit van Utrecht. Sinds 2010 is hij actief bij presentatie instelling Extrapool in Nijmegen. Daar werkt hij als programmeur en is zo verantwoordelijk voor het experimentele kunstprogramma dat er wordt gepresenteerd. Als freelancer ontwikkelt hij multidisciplinair programma voor diverse musea, podia en festivals. Hij adviseerde bij verschillende cultuurfondsen en deed onderzoek naar publieksbeleving op festivals. 

Mirella Muroni (1967) ging na haar middelbare school naar de Sociale Academie waar ze afstudeerde met een korte film. Na twee jaar te hebben gewerkt met jongeren in de Amsterdamse Bijlmermeer, begint ze haar opleiding tot regisseur en scenarioschrijver aan de filmacademie in Amsterdam. Tijdens haar studie maakt ze vijf korte films en studeert af in 1995. Na haar studie werkt ze voor soapfabriek Novalis, regisseert verschillende theatervoorstellingen, werkt als artistiek coördinator bij een non-profit instelling, werkt aan een serie voor televisie, schrijft scenario’s, twee jeugdboeken en een roman. Mirella ontwikkelt een eigen handschrift gebaseerd op alternative storytelling. Zowel op schrijf- als op filmgebied heeft Mirella een voorliefde voor cross-overs tussen verschillende filmgenres en verschillende kunstdisciplines. Haar nieuwste korte film, filmgedicht IK BEN (2018), wordt thans vertoond in het Amsterdamse museum Tot Zover. Mirella is sinds 2016 actief in de werkgroep Diversiteit van de Dutch Directors Guild.

Randa Nassar (1979) is een Nederlandse cineaste met Palestijnse roots. Ze studeerde audiovisuele kunsten aan het Sint Lukas in Brussel, in de richting scenario en regie. Daarna heeft ze op veel Internationale filmprojecten gewerkt als assistant producer voor The Kasander Filmcompany. Al snel vertrok ze naar Beiroet waar ze een artiestenbureau ‘BAM‘ opzette en werkte met verschillende Libanese artiesten. Ook schreef ze diverse scenario’s voor films en het theater en won ze de eerste prijs voor haar kortfilm scenario SILENT WITNESS tijdens The emerging voices from the Arab world screenplay contest. Als producente heeft ze gewerkt op het Pan Arabisch TV programma "Khawater". Haar korte film The Truth Within won een 3de prijs op het Arab Camera Film Festival in Rotterdam en was geselecteerd voor de Short film Corner in Cannes. Naast haar werk als cineast geeft & ontwikkeld Randa masterclasses en doceert ze aan verschillende filmopleidingen als Sint Joost in Breda en het SAE in Amsterdam. 

Yacine N’diaye (1988) studeerde Kunstbeleid- en Management en Advies en Verandermanagement. Hierna werkte zij voor verschillende culturele organisaties en festivals zoals GRAP, het Compagnietheater, Subbacultcha, Into the Great Wide Open en de Melkweg. Momenteel coördineert zij het Normafonds die zich inzetten ter bescherming van de naburige rechten van uitvoerend kunstenaars. Daarnaast werkt zij bij Mensen Maken Amsterdam, de overkoepelende stichting van buurtfondsen voor en door de verschillende buurten van Amsterdam. Hier zet zij zich in voor initiatieven die een bijdrage leveren aan een mooiere, groenere, meer veilige, kleurrijke of schonere buurt. Ze is verantwoordelijk voor de regie en aansturing procedures van de buurtfondsen. 

(Amsterdam, 1974) werkte jarenlang in de fotografie en hedendaagse kunst voor o.a. Foam en de Foundation Vincent van Gogh Arles. Sinds anderhalf jaar is ze zelfstandig curator en werkt als Curator in Green Culture met name met kunstenaars die zich bezighouden met de natuur en onze relatie tot de natuur. Vorig jaar richtte ze het platform O, Wonder! op, een tijdschrift en netwerk over de mens in het antropoceen. O, Wonder! is ontstaan uit verwondering voor de huidige tijd en bewondering voor creatieve antwoorden hierop. O, Wonder! is een platform voor kritische, geëngageerde en creatieve geesten die nadenken over urgente vraagstukken van onze tijd. O, Wonder! toont kunstenaars, schrijvers en denkers die zich bezighouden met Green Culture; klimaatverandering, alternatieve economieën, energietransitie en de notie van het Antropoceen. Met O, Wonder! als paraplu brengt Colette mensen en ideeën op verschillende manieren bij elkaar, off- en online.

Wiepko Oosterhuis (1966) studeerde gedragsbiologie en toegepaste filosofie in Wageningen en heeft veel kennis op het gebied van multidisciplinaire projecten. Van 2005 tot 2009 was hij lid van de commissie film bij de Raad voor Cultuur. Vervolgens maakte hij deel uit van de organisatie van verschillende filmfestivals, waaronder GoShort, Age of Wonder en Plaza Futura en was daarnaast programmeur van verschillende filmtheaters. Sinds kort is hij ook werkzaam als filmdistributeur van voornamelijk documentaires en animatiefilms. Oosterhuis was van 2009 tot 2016 adviseur Documentaire, Drama en Speelfilm bij het Mediafonds. Naast zijn rol als adviseur bij het AFK is hij lid van de adviescommissie Kunsten Noord-Brabant.

Sigrid Paans is een ervaren artistiek programmaleider en bestuurslid in de culturele sector. Sinds 2015 is ze programmamanager van de afdeling Jazz van het Conservatorium van Maastricht. Daarvoor was ze jarenlang projectleider bij het Conservatorium van Amsterdam. Daarnaast is ze momenteel bestuurslid bij stichting Jay Bee, Jazz Maastricht en bij jazzfestival Jazzfest in Amsterdam.

Naast spoken word artiest (Tomashii) organiseert Tomáš podia en programma’s voor woordkunst door heel Rotterdam. Afwisselend tussen intieme locaties, theaterzalen en festival podia biedt hij opkomend talent een podium en belicht hij de stad op vernieuwende wijze. Tomáš is medeoprichter van stichting Spraakuhloos en organisator van festival 010 SAYS IT ALL, dat in 2017 de Doro Siepelprijs ontving. In 2013 won hij de Rotterdamse Poetry Slam en in 2018 verscheen zijn bundel ZwartWitte Paauw. Momenteel werkt hij samen met het Luxor Theater om spoken word in het theater verder te ontwikkelen. Daarbij streeft hij ernaar om verbinding te blijven creëren en tussen mensen en samenwerkingen aan te gaan die Nederlanders verenigd. 

(1979) is schrijver, regisseur en digital creative. Ze studeerde Filmwetenschappen aan de Complutense universiteit in Madrid. Aan de HKU behaalde ze een European Media Master of Arts waarbij ze de narratieve kruising tussen film en interactieve media onderzocht. Ze heeft een achtergrond als fotograaf en heeft langere tijd in de reclamesector gewerkt voordat ze de aandacht besloot te richten op haar (film)producties. Abajo Pérez is geïntrigeerd door het thema identiteit. Haar werk wordt door anderen vaak omschreven als poëtisch. Aan de IDFAcademy ontwikkelde ze in 2017 haar meest recente documentaire project.

Esther Polak werkt met Ivar van Bekkum samen als het kunstenaars-duo PolakVanBekkum. Hun werk richt zich op landschap en mobiliteit. Geworteld in de geschiedenis van de Nederlandse realistische landschapsverbeelding, omarmen ze nieuwe technologieën om uitdrukking te geven aan persoonlijke ervaringen van de  het stedelijke en landschap en het platteland. Hun projecten zijn vaak gebaseerd op samenwerking met deelnemers, of dat nu mensen, objecten of zelfs zonnestralen zijn. Recentelijk hebben ze twee autobiografische films gemaakt. Ze hebben internationaal gewerkt en tentoongesteld, bijvoorbeeld op IDFA, Visions du Réel, Berlinale forum, Transmediale Berlin, Ars Electronica Linz, ISEA Istanbul, ZKM Karlsruhe, Philadelphia Percent for Art programma en IMAL Brussel. In Nederland exposeerden ze onder andere bij Museum De Oude Kerk, galerie dudokdegroot, galerie Upstream, OEROL en de IJssel-biënnale 2021. 

Jojanneke Poorter (1983) is musicoloog met een specialisatie op het gebied van klassiek, jazz en wereldmuziek. Van 2008 tot 2015 bemiddelde zij met haar organisatie De Mecenas als creatief conceptontwikkelaar tussen de kunstwereld en andere sectoren. Sinds 2015 werkt ze freelance onder haar eigen naam als productieleider en geeft zij advies aan organisaties op het gebied van evenementen en productie. Ze werkte als freelancer onder andere bij het Grachtenfestival en Stichting de Vrolijkheid. Van 2013 tot en met 2015 was Poorter Cultuurverkenner in respectievelijk Noord en West voor het AFK.

(1967) is sinds 2002 vaste pianiste van het Schönberg Ensemble, inmiddels het Asko/Schönberg. Solistisch heeft zij meer dan 20 Pianoconcerten uitgevoerd op gelegenheden als het Holland Festival, series de PROMS, de Zaterdagmatinee, Tijdgenoten en de Donderdagavondserie in het Muiekgebouw aan t IJ. Met het Asko/Schönberg en andere ensembles speelt zij op festivals over de hele wereld. Haar eigen ensemble Pianoduo Post & Mulder viel op met spraakmakende muziektheaterproducties en bracht 2 CD’s uit met voor hen gecomponeerde werken van Nederlandse componisten. Zij speelt daarnaast in vele Nederlandse orkesten, met name het Radio Filharmnosch Orkest.

Fabienne Rachmadiev is schrijver en kunsthistoricus. Ze is promovendus op het NWO Vidi project Sublime Imperfections aan de Amsterdam School for Cultural Analysis (Universiteit van Amsterdam). Haar promotieonderzoek gaat over temporaliteiten van historische en ecologische destructie en overblijfselen in kunst uit de voormalige Sovjet-Unie, met name (dekoloniale) kunst en kunst collectieven uit Centraal-Azië. Ze publiceerde essays, fictie en kunstkritiek op en in o.a. De Gids, Terras, de Groene, NRC, Metropolis M en Tijdschrift Kunstlicht. Ze is redacteur bij literair tijdschrift De Internet Gids en organiseert programma’s over kunst en literatuur. Haar debuutroman zal verschijnen bij uitgeverij Das Mag.

Lisa Reinheimer (1985) is sinds 1 januari 2020 werkzaam als artistiek coördinator bij DansBrabant. Daarvoor werkte ze als dansjournalist en onafhankelijk criticus voor o.a. Dans Magazine, Theaterkrant, Theatermaker en Tanzweb.org en schreef ze over ontwikkelingen in de Nederlandse dans en voor en over verschillende choreografen als Dario Tortorelli en 155, voor instellingen en festivals als De Nederlandse Dansdagen en European Dancehouse Network. Daarnaast was ze betrokken bij het platform Domein voor Kunstkritiek waar ze samen met partners in het veld programma’s ontwikkelde speciaal voor de stimulering van de danskritiek, en die ook internationaal de aandacht trokken. Verder werkte ze als contextprogrammamaker voor verschillende festivals, deed ze tal van inleidingen en nagesprekken en gaf ze les als theoriedocent Dramaturgy, Arts & Culture aan de Fontys Dance Academy. 

Richtje Reinsma (1979) is experimenteel tekenaar, beeldend kunstenaar en publicist. Haar beeldende werk was te zien in onder andere Museum Van Loon, Mediamatic, Garage Rotterdam, Onomatopee in Eindhoven, SECONDroom in Brussel en het Wende Museum in Culver City (VS). Reinsma is mede-oprichter en deelnemer van de kunstenaarscollectieven Het Harde Potlood, De Parasiet en De Rituelenclub. Van 2010 tot en met 2013 werkte ze mee aan het prijswinnende radioprogramma Plots (VPRO). Haar artikelen verschenen onder meer in Skrien, Raster, Mister Motley en Kunstbeeld. In 2014 werd Reinsma genomineerd voor de Prijs voor de Jonge Kunstkritiek.

Masha Ru (1984) studeerde cybernetica in Moskou, fotografie in Amsterdam en promoveerde in de wiskunde op onderzoek naar de elektronenmicroscoop aan de Universiteit Eindhoven. Ze maakt installaties, performances en documentaires op het snijvlak van kunst, techniek en antropologie. Als kunstenaar verdiept zij zich in een bijzondere eetgewoonte: het eten van aarde, kalk en klei. Naast haar project over eetbare aarde, werkte ze afgelopen jaren samen met een Maya-gemeenschap aan een project over kunst, wetenschap en spiritualiteit achter de Mayakalender en aan een documentaire over een militaire patriottistische jeugdclub in Moskou. In 2018 was zij Artist in residence bij het Netherlands Institute for Advanced Studies (NIAS/KNAW).

Na zijn opleiding aan het Conservatorium van Amsterdam was Nico Schaafsma (1950) hoboïst in verschillende orkesten en ensembles. Hij was ook actief aan de commerciële kant van een aantal instellingen en zalen in Amsterdam. Van 2001 tot 2008 werkte hij als adjunct-directeur bij de Zwolse Theaters, waar hij o.a. het Nederlands KamerOpera Festival initieerde en leidde. Schaafsma was daarna acht jaar actief bij het Fonds Podiumkunsten als secretaris met achtereenvolgens de aandachtsgebieden muziektheater, muziek en internationalisering. Sinds 2016 werkt Nico Schaafsma als zelfstandige voor verschillende culturele instellingen, zoals World Opera Lab. Hij is voorzitter van de besturen van Project Wildeman en het Ragazze Quartet en lid van de raad van toezicht van TENT circustheater producties. Bij de Raad voor Cultuur is hij betrokken als lid van de advies- en monitorcommissie Symfonieorkesten.

Femke Schaap is bekend om haar unieke ruimtelijke video-installaties waarin ze film en animaties op in contour gesneden vormen projecteert. Met licht en filmische beeldmiddelen construeert ze zo efemere werelden, waar de bezoeker zich letterlijk in kan begeven. Voor Schaap is daarbij niet de ontwikkeling van een dramaturgisch verhaal belangrijk, het gaat haar om de ruimtelijke ervaring en de fysieke, sculpturale confrontatie die de kijker met het bewegend beeld kan hebben. Hiermee is Schaap nog steeds een van de voorlopers in het gebruik van het door een breed publiek gewaardeerde technisch innovatief medium “videomapping”. Direct na het behalen van haar Master of Fine Arts aan het Sandberg Instituut in Amsterdam in 1997 ontving ze met haar vernieuwende installaties de eerste prijs in de Prix de Rome Beeldhouwen. Haar installaties worden wereldwijd geëxposeerd op kunstbeurzen, in galeries en musea zoals het Stedelijk Museum Amsterdam, het Center for Contemporary Art Kiev, Urban Glass New York en het Amsterdam Light Festival. Sinds 2000 is Femke Schaap als docent en gastdocent betrokken bij kunstacademies in binnen- en buitenland zoals ArteZ, Aki Enschede, de Hong Kong Polytechnic University en de Gerrit Rietveld Academie.

doet onderzoek naar culturele fenomenen vanuit het perspectief van theater, dans en performance. Daarnaast is ze als docent theorie verbonden aan het Lucia Marthas Institute for Performing Arts en als regieassistent aan het gezelschap Schweigman&. Ze is lid van de VSCD jury dans en het bestuur van De Châtel sur place. Naar haar studie uitvoerend dans aan de Rotterdamse Dansacademie (2001) heeft ze gewerkt voor gezelschappen zoals Dansgroep Krisztina de Châtel, LeineRoebana, Schweigman& en verdiepte zij zich in Anouk van Dijk’s onderwijsmethode Countertechnique. Met de Master Contemporary Theatre, Dance and Dramaturgy aan de Universiteit Utrecht in 2018 heeft ze zich gespecialiseerd in dansdramaturgie, met name de dramaturgie van de relatie tot de toeschouwer in hedendaagse dansvoorstellingen.

( Oostburg 1982 ) studeerde docentopleiding Beeldende Kunst aan de Fontys Hoge Scholen Tilburg. Na haar verblijf in Berlijn,' Kunstfabrik am Flutgraben', studeerde ze in 2004 af aan de Gerrit Rietveld academie met aansluitend de 2- jarige postacademie Ateliers '63. Ze specialiseerde zich in collage en performance. Johanna zet zich naast haar kunstenaarschap in voor de positie van kunstenaars in de maatschappij en is betrokken bij het debat rond de  ( fysieke ) ruimte voor kunstenaars binnen Amsterdam. Enkele jaren na haar afstuderen richtte zij in samenwerking met woningbouw vereniging Stadgenoot de Stichting 'THE BOOKSTORE FOUNDATION' op, een organisatie met een sociale grondslag die zich inzet voor betaalbare woon-werk en expositieruimte voor kunstenaars binnen de stad Amsterdam.

Miranda Sloot (1970) is docent kunsttheoretische vakken en begeleider passend onderwijs op middelbare scholen in en rond Amsterdam. Na haar studie Theater-, Film- en Televisiewetenschap werkte ze onder andere bij het Molenstraattheater in Wageningen en Het Ketelhuis in Amsterdam. Daarna was Sloot dertien jaar verbonden aan het Nederlands Filmfonds, de laatste drie jaar als hoofd animatiefilm. Na haar tijd bij het Filmfonds was ze vier jaar adviseur bij het Mediafonds.

(Breda, 1980) is een Nederlands filmregisseur. In 2006 studeerde hij af aan de Nederlandse Film en Televisie academie. Zijn eindexamenfilm Otzenrath ontving Internationale prijzen waardoor hij meteen de kans kreeg om een eerste lange speelfilm te maken voor een minimaal budget. Hieruit volgde de film C'est déjà L'été (2010) die de eerste Nederlandse low-budget film werd die een nominatie ontving in de Tiger Competitie en een speciale vermelding kreeg van de Kring van Nederlandse Filmjournalisten op het Internationaal Film Festival van Rotterdam. De film ontving tevens een Gouden Kalf voor Beste Muziek en werd genomineerd voor het Beste Scenario. Naast zijn eerste speelfilm maakte hij nog voor televisie het drama Anvers (2010) waar hij een Gouden Kalf en een Fipa d'or voor won en het drama "De hoer en het meisje" (2011). Smits staat bekend om zijn acteursregie en neemt vaak zelf het scenario en de montage voor eigen rekening. Voor zijn laatste film Waldstille (2017) was hij regisseur, scenarist en co-editor.

Michaël Snitker (1966) is grafisch ontwerper. Na zijn opleiding in Den Haag woonde en werkte hij enkele jaren in Rotterdam en New York, sinds 1996 is hij als zelfstandig ontwerper werkzaam vanuit zijn studio in Amsterdam. Zijn werkdomein speelt zich voornamelijk af in de culturele sector en concentreert zich op het grafisch ontwerp en de productie van boeken en visuele identiteiten, zoals museale presentaties en tentoonstellingen. Daarnaast initieert Snitker autonome onderzoeksprojecten in samenwerking met uitgevers, architecten, fotografen, beeldend kunstenaars en schrijvers. Naast zijn activiteiten als ontwerper doceert hij sinds 2005 regelmatig aan de masteropleiding van de Academie van Bouwkunst in Amsterdam en de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en was hij tot 2017 commissielid bij het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie voor de deelregelingen vormgeving, activiteitenprogramma’s en de meerjarige programma’s.

Vera Stiphout (1968) is filmmaker, beeldend kunstenaar en kunsthistoricus. Zij behaalde haar Bachelor Fine Art aan de Gerrit Rietveld Academie en vervolgde haar studie aan de Universiteit van Amsterdam met een Master Kunst van de Nieuwste Tijd. Ze specialiseerde zich op het gebied van performance, film- en videokunst. Stiphout heeft als  producent, schrijver, curator en artistiek/zakelijk leider voor diverse culturele organisaties gewerkt zoals Stichting Limboland, Extrapool Nijmegen en Stedelijk Museum Bureau Amsterdam. Daarnaast was Stiphout adviseur bij het Mediafonds. Haar films zijn vertoond op het Nederlands Film Festival, Impakt en op enkele festivals/locaties in het buitenland.

(1982) is mode- filosoof. Ze verwierf nationale bekendheid dankzij haar column 'mode volgens Aynouk Tan' in het NRC Handelsblad waarvoor ze zich wekelijks in een andere outfit hulde om de historische, artistieke en maatschappelijke betekenis ervan te bespreken. Tegenwoordig werkt ze als journalist, curator, docent en art- director voor een breed scala aan opdrachtgevers waaronder Radio 1, het Stedelijk Museum, Vodafone en Stichting Mama Cash. Al haar werkzaamheden staan in het teken van kritische reflectie op- en (culturele) analyse van de manier waarop mode en kleding onze identiteit, perceptie en gedrag vormen.

is adviseur, redacteur en coach documentaire bij de productiebedrijven Submarine en Halal. Zij adviseert tevens voor o.a. het IDFA, het Prins Bernard Cultuurfonds, het Vlaams Audiovisueel Fonds, is voorzitter van het bestuur van Near/by film en vaste examinator bij de Master van de Filmacademie. Zij was tot 2017 hoofd documentaire bij het Mediafonds. Daarvoor werkte zij als beleidsmedewerker en programmamaker film, beeldende kunst en nieuwe media bij de Rotterdamse Kunststichting en als programmamaker kunst en nieuwe media bij debatcentrum de Balie. Daarnaast zit zij regelmatig in jury’s bij nationale en internationale filmfestivals, zoals in 2016 bij het IDFA voor de competitie lange internationale documentaire en bij Hot Docs in Toronto en bij de Cross Video Days in Parijs als expert in de interactieve documentaire.

Festus Toll is filmmaker. Hij brengt vaak morele vraagstukken en de zoektocht naar identiteit samen in zijn films. Door oud en nieuw materiaal te combineren verkent hij zijn biculturele identiteit met een experimentele en essayistische stijl. Zijn opvallende afstudeerfilm "We Will Maintain (2017)" werd op het NFF 2017 genomineerd voor de Pathé Tuschinski Award en de Special Jury Award. Datzelfde jaar won de film de TENT award voor beste videowerk van de Nederlandse kunstacademies. Het hoogtepunt was een wereldpremière op IDFA 2017 als enige Nederlandse studentenfilm van dat jaar. Zijn meest recente productie "When You Hear The Divine Call (2020)" werd vertoond op het NFF 2020 en genomineerd voor beste regiedebuut met de Filmprijs van de Stad Utrecht.

Teddy Tops (1989) is schrijver en programmamaker. Ze maakt contextprogramma's, waarbij ze zich op meta-niveau bezighoudt met inclusie en intersectional feminism, en de rode draad van programmareeksen bewaakt. Ze is van huis uit dramaturg en journalist, schrijft over theater, dans en literatuur, en heeft een groot netwerk in, en kennis van, theater, spoken word, literatuur, beeldende kunst, performance art, moderne dans, urban, mime, en alles daar rondom en tussenin. Ze heeft met verschillende disciplines samengewerkt vanuit verschillende hoeken: als hoofd marketing, programmeur, recensent en dramaturg. Op dit moment schrijft ze proza en werkt ze in de Bibliotheek Utrecht als programmamaker, daarnaast schrijft ze freelance over kunst voor verschillende dagbladen. 

Flora Vallenduuk studeerde mediageschiedenis, massacommunicatie en theaterwetenschappen en is adviseur, programmeur en projectleider. Zij werkte bij het Nederlands Film Festival (NFF), de VPRO, Rialto Filmtheater en Eye Filmmuseum, en was co-programmeur voor Metro Movies en Bijlmerbios. Zij heeft een grote inhoudelijke kennis van de Nederlandse film- en televisiearchieven, werkte samen met veel culturele instellingen en specialiseerde zich in het intellectuele eigendom en het auteursrecht bij hergebruik en (online) openbaarmaking van beeldmateriaal.

Dirk Vis publiceert essays, fictie, poëzie en scenario's in diverse media, vanuit zijn woonplaats Amsterdam. Vis studeerde Beeld & Taal aan de Rietveld Academie en Graphic Design aan het Sandberg Instituut. Van hem verschenen in kleine oplage Bestseller (2009), de e-novelle Het reality-essay (2017), de handleiding voor artistiek onderzoek Research for People Who (Think They) Would Rather Create (2021), en in 2022 verschijnt bij uitgeverij AtlasContact zijn romandebuut Paren of de kunst van de slaapkamer. Vis presenteerde lezingen, (participatieve) performances, chapbooks en multidisciplinaire poëzie voor toonaangevende instellingen en evenementen. Verscheidene van zijn essays en gedichten zijn in het Engels en Duits vertaald. Vis is docent-onderzoeker aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, begeleidt artistiek onderzoek aan de Koninklijke Academie der Beeldende Kunsten in Den Haag, en is daarnaast oprichter van De Internet Gids en schrijvend redacteur van literair tijdschrift De Gids.

Viola Winokan (1966) is tentoonstellingsmaker en kunstadviseur gespecialiseerd in fotografie, hedendaagse kunst en Avantgarde-kunst uit de jaren 20. Viola werd opgeleid in kunstgeschiedenis en galeriemanagement. Ze werkte haar leven lang voor internationale galeries, op kunstbeurzen en voor filmproducties in Berlijn, Moskou, Luxemburg en Los Angeles en ontwikkelde zich daarnaast zelf als kunstenares en fotografe. In Amsterdam werkte ze tien jaar lang als galerie-curator voor hedendaagse internationale kunst en fotografie. In 2016 begon Viola een samenwerking met het BredaPhoto Festival en richtte ze een online platform op voor internationaal jong fotografisch talent. Sinds anderhalf jaar is Viola zelfstandig en werkt veelzijdig als art professional online en ‘offline’. In haar kunstruimte in hartje Amsterdam creëert ze presentaties, organiseert workshops en art-talks, brengt talent, cultuurprofessionelen en cultuurliefhebbers uit het binnen- en buitenland in verbinding.

Yan Ting Yuen (1967) studeerde Communicatiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Yuen debuteerde als regisseur in 2001 met de korte documentaire ‘Chin.Ind.: Life Behind The Serving Hatch’, die genomineerd werd voor de Nationale Filmprijs. Haar tweede film is een muziekdocumentaire die genomineerd werd voor de Juryprijs op het Sundance Filmfestival 2005 en ze ontving de Prix du Meilleur Essai op het Montreal Internationaal Filmfestival in 2007. Ook regisseerde ze de documentaire ‘Dinner with Murakami’, die geïnspireerd is op de surrealistische wereld uit de boeken van de Japanse auteur. Hiermee won ze in 2008 de publieksprijs op het Berlin Asian Hot Shots festival.

Sharon is oud-cultuurverkenner van het AFK in Zuidoost. Naast incidentele freelance werkzaamheden bij het AFK is ze actief als cultureel ondernemer en mede-oprichter van The New Amsterdam, waarbij ze met name de muziekmakers ondersteund. Sharon is goed op de hoogte van de zakelijke en marketing aspecten van kunstenaarschap, met nadruk op jonge makers in podiumkunsten.

Rachella is vanaf 2009 actief in de Amsterdamse (o.a) nachtcultuur waar zij haar eigen evenementen organiseert en een muzikale (queer) gemeenschap samenbrengt. Dit onder de naam Rachel Green en Zohar. In 2018 ging ze in samenwerking met Fonds Cultuurparticipatie een ontwikkelingstraject aan waarin ze zich kon ontwikkelen tot producer/geluidskunstenaar. Dit liep tot 2019 en sindsdien werkt ze gestaagd aan een succesvolle dj/ producer carrière. Rachella is sinds begin 2021 één van de initiatiefnemers van online radiostation Echobox, dat behalve radio ook een platform wil zijn dat zich richt op de ontwikkeling van de Amsterdamse creatieve scene. Daarnaast zet ze zich over de jaren regelmatig in als ondersteunende factor bij de ontwikkeling van makers, zoals de wxmns series voor Operator in Rotterdam waar ze vrouwen uitnodigt om te praten over hun creatief, zakelijk en persoonlijk proces.

Josephine is artiest, songwriter, producer en researcher. Naast haar eigen muziek schrijft en produceert Josephine ook muziek voor andere artiesten. In 2020 richtte Josephine samen met artiest en producer Eva van Manen rosetta. op, het platform voor vrouwelijke en gender non-conforming muziekproducers in Nederland. Zo verzorgden zij panels tijdens No Man's Land en Booster Festival, en gaven zij verschillende masterclasses aan de Herman Brood Academie. Afgelopen zomer vond de eerste rosetta. summerschool plaats, waarin tien beginnende vrouwelijke producers de volgende stap zetten in hun muzikale ontwikkeling. Naast haar muzikale werkzaamheden volgt Josephine de Research Master Mediastudies aan de Universiteit van Amsterdam en doet zij onderzoek op de Herman Brood Academie naar de rol en betekenis van genre in de inrichting van de opleiding.

Moniek is programmamaker en projectmanager. Momenteel is ze programmeur popcultuur en maatschappij bij de Melkweg. In deze functie helpt ze organisaties en individuen met het opzetten van nieuwe projecten en programma’s. Moniek heeft veel ervaring in het maken van programma’s voor maatschappelijke instellingen en de culturele sector. Ze richt zich voornamelijk op maatschappelijk reflecterende programma’s, waarbij de nadruk ligt op diversiteit en inclusie. Ze heeft o.a. gewerkt bij United Nations en IDFA.

Suzan Drummen is beeldend kunstenaar. Na een werkperiode op de Rijksacademie lag de nadruk op schilderkunst en opdrachten in de openbare ruimte. Momenteel maakt ze vooral grote vloerinstallaties met glimmende materialen, waarbij soms wordt samengewerkt met dansers en zangers. Het oeuvre is ambivalent en pingpongt heen en weer tussen aantrekken en afstoten. In recente korte films speelt ook humor een rol. De installaties worden wereldwijd geëxposeerd. Werk is opgenomen in diverse museale collecties, zoals Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Boijmans van Beuningen, Bonnefanten museum. Naast haar kunstenaarspraktijk deed ze commissiewerkzaamheden en organiseerde en cureerde ze tentoonstellingen. Als docent beeldende kunst was ze verbonden aan o.a. Gerrit Rietveld academie en de Koninklijke Academie in Den Haag. Op Academie Minerva in Groningen initieerde ze buitenlandse samenwerkingen met o.a. New Castle en Hanoi en is ze momenteel behalve docent ook nauw betrokken bij beleid en curriculumherzieningen.

Anouk van Klaveren (1991) is opgeleid aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en het Sandberg Instituut Amsterdam. Ze onderzoekt de mythische en affectieve kracht van objecten en kostuums. Middels performances en locatie specifieke interventies analyseert ze de mysterieuze voorwaarden waaronder voorwerpen symbolische betekenis krijgen en onderdeel worden van een collectieve identiteit. Met haar werk onderzoekt ze de absurde logica die ten grondslag ligt aan religieuze symboliek, mode en consumenten cult. Ze ontwikkelde haar werk verder via diverse samenwerkingen met onder andere het Zeeuws Museum, De Fabriek Eindhoven, Zuiderzeemuseum en FashionClash Festival. Haar werken zijn vertegenwoordigd in collecties van het Centraal Museum, Kunstlinie Almere Flevoland en het Zeeuws Museum. Ook is ze onderdeel van het collectief Das Leben am Haverkamp dat ze in 2014 oprichtte met Dewi Bekker, Gino Anthonisse en Christa van der Meer. In hun atelier – een voormalige galerie – creëren ze een platform voor gelijkgestemde kunstenaars om hun gedeelde interesses te verkennen: alter ego’s, rituelen en transformatie.